Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Παίζουμε πετρουλο-πόλεμο;

Γενικά δε μ’ αρέσει να κράζω άλλες γυναίκες, κυρίως αυτές που είναι επαγγελματικά ωραίες ή ωραίες κατ’ επάγγελμα. Η δουλειά τους είναι, και γι’ αυτό, από τη στιγμή που δε με επηρεάζουν με τη ζωή και τις αποφάσεις τους, μπορούν να είναι όσο σαχλές θέλουν, ή άσχημες. Αλλά με τρώει κάτι εδώ και καιρό και δε μπορώ να το κρατήσω για μένα.

Χωρίς να έχω ασχοληθεί περισσότερο από 4 δευτερόλεπτα τη φορά, έχει τύχει να δω την τρυφερή πετρούλα (οξύμωρο!) να την πέφτει στον καιρό. Ή μάλλον να παρουσιάζει τις προβλέψεις της ΕΜΥ με σεξουαλικό (για γέρους με άνοια) τρόπο.

Δε φταίει. Με τίποτα. Ανήκει κι αυτή στη γενιά των 700 ευρώ. Της βρήκαν μια δουλίτσα. Γιατί να μην την κάνει με σταθερό μισθό και γέλιο για όλους;

Εγώ να σας πω την αλήθεια δε γελάω. Ψιλοντρέπομαι. Το ίδιο ντρέπομαι βέβαια κι όταν προσπαθεί η Μπήλιω Τσουκαλά να κάνει μια εισαγωγή για τον καλεσμένο της (τα ‘χουμε πει και παλιότερα), κι ας είναι και δημοσιογράφος.

Η πετρούλα όμως που μας βρήκε στο κεφάλι ένα ωραίο απόγευμα, έχει ως επάγγελμα, ιδιότητα και τίτλο, την ωραιότητά της!
Και μαζί με όλα τα υποκοριστικά των λέξεων «Ελλάδα, καιρός, σύννεφα, βροχή» προσπαθεί να είναι όχι μόνο ωραία αλλά και σέξι.
Για να φαίνεται στο κυρ μαλέλη ότι το να μιλάει μια μικρή πετρούλα με υποκοριστικά είναι σέξι, πάει να πει ότι έχουν ‘πήξει’ στη δουλειά στο σταρ.

Στα παλιά μας τα παπουτσάκια όμως.

Αυτό που με ‘τρώει’ εμένα, είναι η καταπληκτική ομοιότητα της μικρής πετρούλας με τον ογκόλιθο της κωμωδίας Γεωργία Βασιλειάδου. Αυτή την καταπληκτική κωμικό που γούσταρε να πουλάει την «ασχήμια» της σε συνδυασμό με το μεγάλο της ταλέντο.
Άφησε εποχή και έκανε σχολή (δύσκολο να ακολουθηθεί), μοστράροντας ως υπέροχη άσχημη και αξιοποιώντας, βέβαια, μοναδικά εμπνευσμένα κείμενα.





Φυσικά η Βασιλειάδου για μένα είναι μια συμπαθής και ζεστή φιγούρα. Καθιερώθηκε όμως ως η άσχημη του ελληνικού κινηματογράφου. Και ως τέτοια, είχε περισσότερο ενδιαφέρον, αφού δεν πλάσαρε με το ζόρι κάτι άλλο και ξένο από αυτό που ήταν.

Η πετρούλα λοιπόν της μοιάζει πολύ! Στη φάτσα. Είναι ίδια.
Κι έτσι έχουμε τον εκρηκτικό συνδυασμό: φάτσα Γεωργίας Βασιλειάδου, με κείμενα από τα διαλείμματα της πρώτης δημοτικού, ρούχα αποκριάς, σεξουαλικά υπονοούμενα πόας, απευθυνόμενα σε υπερήλικες.

Αυτό θα πει να απευθύνεσαι σε μεγάλο κοινό. :-Ρ

(Ας ξαναβάλω το φτυάρι στη θέση του)

5 σχόλια:

Axis Mundi είπε...

Εκτός του ότι προσωπικά δεν την βρίσκω καθόλου όμορφη, είναι φανερό πως η συγκεκριμένη γλάστρα (λάθος έκφραση μιας και οι γλάστρες συνήθως διακοσμούν), προορίζεται για κάτι καφενεία της επαρχίας οπού μαζεύονται οι γέροι να δουν τις ειδήσεις. Δεν με εκπλήσσει μια τέτοια κίνηση από το κανάλι "αστέρι". Το μεγαλείο της ελληνικής τηλεόρασης ξαναχτυπά. Συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψες και προτείνω το φτυάρι να το αφήσεις έξω! Καλησπέρες άφρο

MenieK είπε...

Εμένα, επίσης, σε αυτό τη σούπα που ονομάζεται καιρός του σταρ, αυτό που πραγματικά με ενοχλεί δεν είναι που η Πετρούλα τελειώνει (ενώ εγώ ακόμα ετοιμάζω στη Ν. να φάει, πλένω πιάτα, προσπαθώ να διαβάσω ή να γράψω) είναι τα κείμενα. Απίστευτης ανοησίας, χωρίς χιούμορ και με σεξουαλικά υπονοούμενα επιπέδου ταινίας του -πώς τον λένε αυτόν που η ΝουΔούλα διόρισε πρόεδρο του ελληνικού κέντρου κινηματογράφου (σιγά μην του κάνω το χατήρι και την τιμή να τον γουγλίσω)???
Υ.Γ. σορι για τη φλυαρία, είναι από τη χαρά μου που διαβάζω (άλλο ένα πολύ καλό και καίριο) κείμενό σου μετά από τόσον καιρό :-)

afrodiet είπε...

Axis Mundi ευχαριστώ που συμμερίζεσαι το φτυάρισμά μου. Αφήνω λοιπόν, έξω το φτυάρι. Έχω κι άλλα κατά νου να φτυαρίσω...
:)

afrodiet είπε...

Μενιεκ μου,
Οι συντάκτες των κειμένων του σταρ απευθύνονται στη νοημοσύνη του κοινού τους. Αλλά αυτό με τον καιρό είναι έξω από κάθε ανοησία.
Κανονικά δε θα έπρεπε ούτε να τους σχολιάζουμε.
Παρόλα αυτά, ως αντίδραση σε αυτή τη νέα μόδα που δήθεν απαντάει στα ζητούμενα ... των καιρών, τους χρειάζεται ένα κράξιμο. Ακόμη και για το συγκριτικό τους, τάχα, πλεονέκτημα, την λαμπερή εικόνα τους.
Οχι λοιπόν, εκτός από χαζοί είναι και άσχημοι.

Υ.Γ. Για δες καιρό που διάλεξα! Κι εγώ χαίρομαι που ξανα...μιλάμε.

habilis είπε...

Αντι σχολίου :
Πως χτίζεται ένα μπουρδέλο ?
Πετρούλα-Πετρουλα.