Ονειραλήθεια

Ο ήλιος με ζεσταίνει. Zεσταίνει το πρόσωπό μου.
Δε φοβάμαι τη φωτιά του.

Τα σύννεφα δε συνοδεύουν γκρίζες ψυχές.
Με ταξιδεύουν. Δε φοβάμαι τη βροχή τους.

Περπατώ σε πράσινα μονοπάτια με σκιά.
Με σκιά από δέντρα που ζουν από την αγάπη.

Μ’ αγαπούν και αγαπώ χωρίς λόγο.

Οι άνθρωποι αναπνέουν ελεύθεροι.

Ακούω την αλήθεια απλή και το ψέμα παραμυθένιο.

Οι γείτονες ανάβουν τα φώτα στα μπαλκόνια τους.
Τους ακούω τις νύχτες να γελάνε.

Αντικρύζω όμορφες, φυσικές γκριμάτσες
στα πρόσωπα των ανθρώπων.

Τα παιδιά παίζουν στα φανάρια!
Παίζουν κι οι μεγάλοι.

Οι άνθρωποι δημιουργούν ουρές έξω από πολυκατάστημα με έργα τέχνης.

Οι μουσικές και οι ιδέες διαδίδονται
χωρίς περιορισμούς και επιχορηγούνται οι ερασιτέχνες.

Στον κόσμο όλοι οι άνθρωποι ζουν με αξιοπρέπεια.
Έχουν όλοι νερό και φαΐ.

Υπάρχουν θεραπείες για όλες τις αρρώστιες.
Δεν κοστίζουν.

Οι φυλακές έχουν γίνει πάρκιν.