Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

ΔΥΟ ΓΑΙΔΑΡΟΙ ΜΑΛΩΝΑΝΕ...

Δεν ανήκω σε κόμματα. Και ακόμη περισσότερο δεν ενδιαφέρομαι για το συγκεκριμένο που τώρα ψάχνει πρόεδρο κοινής αποδοχής.

Δεν μπορώ όμως να μην παρατηρώ τουλάχιστον τις εξελίξεις του πολιτικού σκηνικού της χώρας, γιατί μου φαίνεται ότι με επηρεάζουν άμεσα.

Λοιπόν, τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε μια πολιτική παράταξη, που εκπροσωπείται από έναν ...μοιρολάτρη, και έναν ... τυχοδιώκτη;

Συγνώμη, αλλά τι μορφές είναι και οι δυο τους;

Ο Βενιζέλος είναι η σύγχρονη έκφραση του κεντρώου χώρου; Με μια ακαταλαβίστικη επιτηδευμένη γλώσσα που επικροτούν και ...χειροκροτούν μόνο νομικάριοι κλακαδόροι;

Με τόσα κιλά καταρχάς δε με πείθει ότι του μένει ενέργεια και όρεξη για να εργαστεί για άλλους! Όλη η ενέργεια θα χάνεται κάπου στο στομάχι. Αν δεν έχει εξανεμιστεί ήδη από το πέρασμα στον οισοφάγο.

Ακούσαμε ποτέ από το στόμα του, μια αλήθεια; Μια ιδεολογική ή κοινωνική τοποθέτηση που να κινητοποίησε κανέναν να σκεφτεί ή να δράσει;
Αυτάρεσκα ευφυολογήματα ακούσαμε μόνο. Τόσο αυτάρεσκα, όσο το βάδισμά του στο Ζάππειο το βράδυ της ήττας.
Λες και δεν ήταν και δική του η ήττα. Πώς έτρεξε να την βγάλει από πάνω του!;!;!

Αυτός εκφράζει κανένα σύγχρονο άνθρωπο που ενδιαφέρεται για κοινωνικές λύσεις; Αν το ΠΑΣΟΚ επιλέξει αυτόν για αρχηγό έχει αγοράσει λουκέτο χωρίς κλειδί.

Τώρα για τον Παπανδρέου τι να πω;
Είναι ένας τύπος που απλά δεν το 'χει. Είναι σαν ανασφαλής γκόμενος. Ειδικά σήμερα που ζήτησε στα "πεταχτά" και μια ψήφο εμπιστοσύνης, έτσι για να μπορεί να συνεχίσει το έργο του...

Είναι σαν έναν τύπο που ενώ εδώ και πολλά χρόνια απατά την καλή του, αδιαφορεί για αυτήν και ξεχνάει τα ραντεβού τους, ζητάει μετά από τον πιο καθοριστικό και τρικούβετρο καυγά τους να του επιβεβαιώσει ότι ακόμα τον αγαπάει.
Και δεν το ζητά αμέσως μετά από τον καυγά, αλλά μια μέρα που ξύπνησε ορεξάτος δίπλα της, συνειδητοποιώντας, ότι για να βρίσκεται ακόμη μαζί του, μάλλον τον έχει συγχωρήσει.