Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή.
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ.
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.
Αυτό διαλέγω ως αγαπημένο ποίημα για την πρόσκληση σε παιχνίδι από την αγαπημένη Meniek.
Αλήθεια το σκέφτηκα πολύ πριν συμμετάσχω, γιατί γέμισε η μπλογκόσφαιρα ποιήματα, και μου θυμίζει λίγο εκποίηση της ποιητικής ανάγνωσης. Για μένα η ποίηση είναι πολύ ιερή και η αγαπημένη μου ανήκει στα «προσωπικά δεδομένα» μου. Παρόλο όμως το κόμπλεξ μου, ναι, συμμετέχω.
Η ποίηση, λοιπόν, με καλύπτει τόσο μα τόσο πολύ, γιατί έχει συμπυκνωμένα νοήματα, μαζεμένη φιλοσοφία και ψυχογραφία που δε βρίσκεις αλλού τόσο καλά διατυπωμένη και εκφρασμένη. Κι αν σου ταιριάζει, έχεις βρει έναν παντοτινό φίλο. Τον ποιητή σου.
Ο Αναγνωστάκης είναι ο δικός μου.
Το συγκεκριμένο μου αρέσει πολύ γιατί είναι και ωραία μελοποιημένο.
Επειδή ο Αναγνωστάκης υπήρξε τόσο παρεξηγημένος ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ (και άνθρωπος) έχω προσθέσει κάποια αφιερώματα γι’ αυτόν, για να μην κλείνει η αναφορά μου σ’ αυτόν μόνο με μια τελεία.
Τον Αναγνωστάκη το νιώθω σα συγγενή μου.
Τώρα συγκινήθηκα.
Ακολουθεί μια καταπληκτική εκπομπή της ΝΕΤ το Παρασκήνιο με συνέντευξη και ανάγνωση ποιημάτων του Μανόλη Αναγνωστάκη, το 1985.
Εκπομπή ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Πώς να μιλήσεις για αυτόν το μεγάλο ποιητή! Έχουν προλάβει πολλοί.
Εδώ ο Ευριπίδης Γαραντούδης.
8 σχόλια:
καλή μου Afro,
ο ποιητής σου είναι φοβερός, αλλά... αλλά...
ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Για αυτό... χάθηκα!!
Φιλιά πολλά
(παρόλα αυτά, μόλις περάσει η τρικυμία της οργάνωσης, θα βρεθούμε να τα πούμε/πιούμε).
ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΕ ρε συ το mail
με γκρίν-κλις.
ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ΠΟΙΟ.
Φιλάκια
όταν νιωθεις κάποιον ποιητη, δικο σου ανθρωπο τοτε πραγματικα είναι πολυ σημαντικος για σενα. το νιωθω για μερικους πολυ σημαντικους καλλιτεχνες που μου κανουν συντροφια χρονια τωρα. τους έχεις διπλα σου σαν καλους φιλους.
ευγε. και για λογους αλλους πολλους.
Υποκλίνομαι στον μέγα Αναγνωστάκη... έχω ρουφήξει τα βιβλία του και τις εκπομπές ... Φοβερή φυσιογνωμία :)
thnx για την ανταπόκριση. Αντιλαμβάνομαι τους ενδοιασμούς και (εν μέρει) τους ασπάζομαι. Όχι τόσο όσον αφορά την αναπαραγωγή γνωστών ποιητών, αλλά κυρίως όσον αφορά στην ατελείωτη (συνήθως ατάλαντη) ποιηματοπαραγωγή που διατρέχει τα βλόγα και καταδυναστεύει την ιστόλογόσφαιρα...
Βέβαια μην ξεχνάς ότι η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν γεμάτη ποιητές, απλά το διαδίκτυο έδωσε έναν φτηνό τρόπο εκ-(δια-)δοσης των πονημάτων τους
Καλή σου εβδομάδα
Μετεωρίτη μου,
Η ώρα η καλή. Και του γάμου και ...της συνάντησης.
Άντε οργανώσου τώρα. Με τις ευχές μου!!!
Στο στέλνω το mail.
Φιλάκια.
Αν ακούς,
Ο Αναγνωστάκης παρόλο που απευθύνθηκε σε μια άλλη γενιά και χαρακτηρίστηκε μαζί με άλλους «ποιητής των ηττημένων» μιλάει σήμερα στην ψυχή μου με πολύ σύγχρονο τρόπο και για σύγχρονους λόγους.
Adaeus,
Πολύ χαίρομαι που συμφωνείς με τον Αναγνωστάκη. Σκέφτηκα να συνεχίσω αυτό το αλυσιδωτό παιχνίδι δίνοντας μάλιστα την πρώτη σκυτάλη σε σένα.
Αλλά …σας περιμένει ένα άλλο παιχνίδι! Τώρα το φτιάχνω. Ετοιμαστείτε!
Meniek,
Καταπληκτική μου γαβρίνα, μεγάλη μου τιμή η πρόσκλησή σου. Κι επειδή σε έχουν τρελάνει στα παιχνίδια … ετοιμάσου να λάβεις ένα καινούργιο και από μένα.
:)))
Είδες η μετεωρίτισσα; Εκεί που κανονίζαμε συνάντηση είπε τελικά να ρίξει ένα γάμο! Άντε, λέω μετά την Τσέλσυ (που σίγουρα θα την αποκλείσουμε) να κάνουμε τη γιορτή!
πολύ όμορφο ποίημα και πολύ ωραία η γεύση που σου αφήνει. Ναι, αυτή η όμορφη γεύση της νοσταλγίας.
ΥΓ: συμφωνώ με αυτό που είπες για την πλημμύρα της μπλογκόσφαιρας με ποιήματα το τελευταίο διάστημα γιατί κι εγώ το ίδιο σκεφτόμουν. Αλλά τελικά είδες που ποτέ δεν είναι αρκετά;
Καλημέρα
Axis Mundi,
Ναι, ποτέ δεν είναι αρκετά τελικά. Έχεις δίκιο.
Και άντε να διαλέξεις από όλους αυτούς τους Μεγάλους ποιητές μας, και από τα Αριστουργήματά τους το πιο αγαπημένο.
Άσε που κάθε μέρα έχει τη δική της διάθεση.
Άλλοτε ξυπνάς με έναν Καρυωτάκη μέσα σου κι άλλοτε με έναν Καββαδία.
Καλημέρα, με Αναγνωστάκη σήμερα.
Ποίηση Αφροδίτη μου, το έχω δηλώσει πολλές φορές, δεν έχω διαβάσει πολύ. Θα έλεγα ελάχιστη. Συμφωνώ πάντως πως δεν είναι για κατανάλωση αλλά για "προσωπικές στιγμές".
Μου άρεσε το "Δρόμοι Παλιοί".
Τώρα βέβαια τι σημαίνει για ένα ποιήμα το "μου άρεσε"; Δεν νομίζω αυτό που λέει η λέξη μόνο.
Καλό απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου