Copywriter δίχως copyright

Επειδή τα αγαθά copies κτώνται και δεν υπάρχει παρθενογένεση, δε ντρέπομαι να πω πως το internet μου δίνει λύσεις. Και έτοιμες. Όχι μόνο για τη μαζεμένη πληροφορία που έχει, αλλά καμιά φορά για κάτι εξαιρετικές εκφράσεις που μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτούσιες.

Κι αντί να σκέφτομαι, πιεζόμενη πάντα από το χρόνο «Μα εδώ το ‘χω, εδώ το ‘χω, πώς το λένε;» το αναζητώ στο διαδίκτυο και τσουπ το τσιμπάω. Και τελικά, να που το χα. Στο button μου.

Πιάστηκε στο διαδίχτυ μου η ψαριά. Και παίρνω τις φράσεις που θέλω, κοτσάρω τον υπογράφοντα, και συνεχίζω…

Υπάρχουν βέβαια φορές που για αλλού ξεκίνησα κι αλλού βγήκα. Κι έτσι βρίσκομαι να τριγυρνάω με τις ώρες στο Internet με το ένα εύρημα να με οδηγεί στο άλλο έχοντας φύγει εντελώς από το θέμα. Γιατί με τόσο σερφάρισμα στις ιστιοσελίδες που λέει κι ένας παππούς φίλος μου, ξέφυγε η ιστιοσανίδα μου!

Αφού ξεκίνησα, για παράδειγμα, να ψάχνω αρχαίους μύθους, βρέθηκα σε ορισμούς αστρονομίας που κι αυτά εντέλει με ενδιαφέρουν για να προστεθούν χάριν βιασύνης στα αγαπημένα.
Κάνε μου τη favor και βάλτο στα favorites να τελειώνουμε κορίτσι μου! Μονο(πληκτρο)λογώ.

Και copy και paste και κόποι και πάστες. Γιατί κάποιος στο γραφείο έχει γενέθλια και κερνάει. Η ζάχαρη βοηθάει στη σκέψη κι ευτυχώς που γιορτάζουν οι άνθρωποι να τονώσουμε τις ιδέες μας. Με γλυκά.
Sweet home όμως η επιφάνεια εργασίας. Βγήκα από το internet και τώρα επεξεργάζομαι τα copyμαία.

Μα είναι τόσο κενή και ανούσια η ζωή χωρίς internet. Τι να κάνω μ’ αυτά τα στεγνά κείμενα μακριά από τα κύματα του surfing;
Βγαίνοντας από τα κύματα, δουλεύω τα αποκυήματα της κοπής και της κλοπής μου για να δώσω επιτέλους ένα δικό μου κείμενο στον πελάτη.

«Σας κάνει;»
«Καλό είναι … αλλά είχα δει κάτι στο internet που μ’ άρεσε πολύ.»
«Πού το είχατε δει ακριβώς;»
«Δε θυμάμαι.»
Ξαναμπαίνω κι ανατρέχω στ’ αγαπημένα που μπορεί να αγαπάει κι αυτός.
Μήπως εννοούσε αυτή την κλοπή κι όχι αυτή που του πρόσφερα;

Αυτό το κάτ που είχε δει, είναι το cut που θα με σώσει. Κι αν με ανακαλύψει ο δημιουργός του, ένα ΚΑΤ θα με σώσει και πάλι.

Τι να την κάνω την αυτοδημιουργία αφού όλοι αναζητούν κάτι που μοιάζει με κάτι άλλο; Που κατά τύχη, είχαν δει στο internet!

Αχ αυτός ο παγκόσμιος ιστός μας τύλιξε για τα καλά. Να συλληφθεί πάραυτα η αράχνη του.
Αλλά πριν συλληφθεί, παρακαλώ να ακούσω τον πελάτη να με συγχαίρει!
«Ήταν αυτό που έψαχνα, δεσποινίς!». «Αμ, εγώ δεν το έψαχνα;;! Όλο το internet γύρισα για να σε ευχαριστήσω!»

Το πήρα το μπράβο μου.

Ευκαιρία να ζητήσω και μια άδεια από το αφεντικό για υπερcopyση.

Ο ηθικομέτρης

Οι Times του Λονδίνου, (σου λέει), συνδέουν την υπόθεση του Ζαχόπουλου με το αίτημα της Ελλάδας για επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Άρθρο του ανταποκριτή τους στην Αθήνα με τίτλο «Σεξ, ψέματα και DVD» αναφέρεται στα γεγονότα της υπόθεσης και σημειώνει ότι ο τέως γ.γ. του ΥΠΠΟ υπήρξε ο άνθρωπος -κλειδί στο θέμα των Μαρμάρων.
Η εφημερίδα σημειώνει ότι είναι πλέον κοινή η εντύπωση ότι η υπόθεση της επιστροφής των Μαρμάρων έχει χάσει το ηθικό της υπόβαθρο.

Οι Times μιλούν ουσιαστικά για ηθική κατάρρευση της Αρχής που διαπραγματεύεται την επιστροφή των μαρμάρων.
Σκέφτηκαν που λέτε, οι Αγγλιδάρες: Μια που ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΠΟ είναι ηθικά εκτεθειμένος, ευκαιρία να αποδυναμώσουμε ένα ολόκληρο «κίνημα» επιστροφής των ελληνικών αρχαιοτήτων στον τόπο τους.

Ωραία ευκαιρία βρήκαν οι ηθικότατοι Βρετανοί.

Μιλούν για ηθική, όταν η ίδια η πράξη της αρπαγής των μαρμάρων από τον Έλγιν αποτελεί από την αρχή της, ορισμό ανηθικότητας.
Δηλαδή, να μπούμε τώρα στη διαδικασία να μετρήσουμε ποιος είναι πιο ανήθικος;
Τι να πρωτοπούμε για την ηθική των Βρετανών;

Ποιοι Βρετανοί είναι ηθικοί; Αυτοί που μοιάζουν με τον Έλγιν; Που πήρε σπίτι του μάρμαρα που δεν του ανήκαν; Που τα φύλαγε στην αποθήκη του με κάρβουνα;
Ή αυτοί που μοιάζουν με τους Βρετανούς «ειδικούς» που έτριβαν την Καρυάτιδα για να φύγει η μαυρίλα και τελικά την τύλιγαν με πλαστική ταινία γιατί άρχιζε να φθείρεται;
Ποιοι είναι ηθικοί; Αυτοί που εδώ και τρεις τετραετίες κυβερνούνταν με ήσυχη συνείδηση από τον Εργατικό Τόνι Μπλερ, που από την πολλή εργατικότητα έτρεξε να συνδράμει την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ; Δίνοντας στην παγκόσμια κοινότητα την αρνητική ευκαιρία να δουν λύση στη δικτατορία του Ιράκ με έναν απαγχονισμό ήθους και αρχών.
Ή μήπως είναι ηθικοί αυτοί που μένουν στο Μπάκινγχαμ, το παλάτι που δίδαξε διεθνώς την ίντριγκα, το κεράτωμα και τα σεξουαλικά πάθη;
Ή είναι οι χούλιγκανς των γηπέδων, ή τα ρατσιστόμουτρα που έχουν 'αλώσει' τη Ρόδο;

Αφήστε ρε Άγγλοι την κουβέντα περί ήθους.
Εμείς δεν έχουμε dvd να δούμε από σας αλλά είμαστε σίγουροι τι παίρνετε συχνά από τους πλανητάρχες Αμερικανούς.

Ονειραλήθεια

Ο ήλιος με ζεσταίνει. Zεσταίνει το πρόσωπό μου.
Δε φοβάμαι τη φωτιά του.

Τα σύννεφα δε συνοδεύουν γκρίζες ψυχές.
Με ταξιδεύουν. Δε φοβάμαι τη βροχή τους.

Περπατώ σε πράσινα μονοπάτια με σκιά.
Με σκιά από δέντρα που ζουν από την αγάπη.

Μ’ αγαπούν και αγαπώ χωρίς λόγο.

Οι άνθρωποι αναπνέουν ελεύθεροι.

Ακούω την αλήθεια απλή και το ψέμα παραμυθένιο.

Οι γείτονες ανάβουν τα φώτα στα μπαλκόνια τους.
Τους ακούω τις νύχτες να γελάνε.

Αντικρύζω όμορφες, φυσικές γκριμάτσες
στα πρόσωπα των ανθρώπων.

Τα παιδιά παίζουν στα φανάρια!
Παίζουν κι οι μεγάλοι.

Οι άνθρωποι δημιουργούν ουρές έξω από πολυκατάστημα με έργα τέχνης.

Οι μουσικές και οι ιδέες διαδίδονται
χωρίς περιορισμούς και επιχορηγούνται οι ερασιτέχνες.

Στον κόσμο όλοι οι άνθρωποι ζουν με αξιοπρέπεια.
Έχουν όλοι νερό και φαΐ.

Υπάρχουν θεραπείες για όλες τις αρρώστιες.
Δεν κοστίζουν.

Οι φυλακές έχουν γίνει πάρκιν.